Ülkemizde özellikle 1980’li ve 1990’lı yıllarda, büyükşehirlerde daha yoğun biçimde görülen aşırı hava kirliliği olayları, doğal gazın meskenlerde kullanılmasına ilişkin tartışmaların başlangıcını oluşturur. Kömür, odun gibi yoğun biçimde duman salımı gerçekleştiren yakıtlara kıyasla doğal gaz, yine bir fosil yakıt olmakla birlikte, daha çevre dostu bir ısınma ve enerji kaynağı; bu nedenle kömür kullanımının azaltılması sürecinde, ülkemizde daha fazla il ve ilçenin doğal gaza kavuşması önemli bir gelişmedir.
Biz, doğal gazın yaygınlaşmasının ekonomi, sağlık, ulaşım, barınma gibi alanlarda kümülatif biçimde yararlı bir adım olarak gördüğümüz için, doğal gaz yatırımlarını rant ve siyasete tahvil etmeyecek bir bilinçle hareket edilmesini isterdik. Fakat bu isteğimiz, pek çok konuda olduğu gibi, bir temenniden öteye gidememiş, bazı şehirler, iktidar partisine yakın olmadıkları için bu yatırımdan uzun süre mahrum kalmışlardır; Hatay da bunlardan birisidir. Şehrimiz iktidar tarafından uzun yıllar doğal gaz yatırımları konusunda ihmale uğratılarak adeta cezalandırılmıştır; ‘Benimle aynı çizgiye gelmezsen doğal gaz alamazsın’ diye tehdit edilmiştir. Saha ziyaretleri başta olmak üzere, yurttaşlarımızla bir araya gelme fırsatı bulduğumuz her mecrada, ‘Doğal gaz bağlanacak mı?’ diye sorularla karşılaşıyoruz. Şehrimizde doğal gaz dağıtımından sorumlu olan Aksa Çukurova Doğal Gaz’ın verilerine göre, sınırlarımız içinde doğal gaz altyapısının dengesiz bir dağılım gösteriyor. Antakya ve İskenderun’da toplam 2 şehir giriş istasyonu, 32 bölge regülatörü, yaklaşık bin kilometre uzunluğunda doğal gaz hattı ve 18 bin servis kutusu var. Bunlar ilimiz sınırları içindeki doğal gaz altyapısı bileşenlerinin neredeyse yarısı. Aksa Çukurova, aynı zamanda, Hatay’daki abone sayısını 2024 yılında 280 bin kişiye çıkardıklarını söylüyor ama bu abonelerin ilçelere göre dağılımı hakkında bir bilgi vermiyor. 280 bin abone, şehrimiz için olumlu ancak yetersizdir.
İlçelerin nüfusları ve yüzölçümleri arasındaki farklar bu dengesizliği bir yere kadar açıklayabilir. Söz gelimi Arsuz, Belen, Hassa, Reyhanlı ve Yayladağı gibi ilçelerimizin doğal gaz talebini mevcut altyapıyla karşılamak çok da mümkün görünmüyor: Arsuz en büyük ilçelerimizden birisi fakat inşa edilmiş çelik hat uzunluğu 1,4 kilometre. 120 bin kişinin yaşadığı Samandağ, ilimizin geri kalanından daha farklı bir iklimde yer almıyor; bu yüzden doğal gaz ihtiyacı da diğer ilçelerimiz ile aynı ancak bu yıl itibarıyla Samandağ’a doğal gaz verileceği açıklandı.
YILDIRIM KARA: İKTİDAR SURİYE’YE DOĞAL GAZDA CÖMERT, HATAY’A CİMRİ DAVRANIYOR
Biz enerji söz konusu olduğunda, arz fazlasının ihraç edilmesini durdurmak gibi ne akla ne de ekonomiye aykırı bir çağrıda bulunmuyoruz. Fakat kendi şehirlerimizin taleplerinin karşılanmasına yavaş davranılmasını, bu sırada da Suriye’ye yıllık 2 milyar metreküp doğal gaz sağlanacağının ‘müjde’ olarak duyurulmasını çelişkili buluyoruz. İktidar, doğal gaz söz konusu olduğunda Suriye’ye cömert, Hatay’a cimri davranıyor.
Önümüzde, 23 Mayıs tarihli Resmi Gazetede yayımlanmış bir karar var. Bu karara göre, Arar Petrol A.Ş adında bir şirket, önümüzdeki beş yıl için geçerli olmak üzere, Adana, Osmaniye ve Hatay’da petrol arama izni almış bulunuyor. Arama izni alınan yer, Arsuz sınırları içinde kalıyor. Arsuz’da ekonomik açıdan işletilmeye uygun bir petrol alanı varsa, doğal gaz içeren bir saha da bulunuyor olabilir; bu da doğal gaz arzı sağlanması, bunun da ötesinde yeni gelir kaynakları yaratılması açısından şehrimize büyük bir kolaylık sağlayabilir.
Bu konudaki soru işaretlerini gidermek için Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığına bazı sorular yönelttik. Bu sorularımızla şehrimizdeki doğal gaz aboneliklerinin ilçelere göre dağılımını, yakın gelecekte şehrimizin doğal gaz altyapısının nasıl güçlendirileceğine ilişkin tasarıları, depremin doğal gaz altyapısı üzerindeki etkisini ortaya çıkaracağımızı umuyoruz.
